Przejdź do zawartości

Emanuele Pirro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emanuele Pirro
Ilustracja
Emanuele Pirro podczas 6 Hours of Fuji w serii FIA World Endurance Championship w 2012 roku
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1962
Rzym

Sukcesy

1991-1992: Grand Prix Makau (zwycięzca)
1994-1995: Campionato Italiano Superturismo (mistrz)
2000-2002: 24h Le Mans (zwycięzca)
2006-2007: 24h Le Mans (zwycięzca)

Strona internetowa
Emanuele Pirro podczas Grand Prix USA 1991
Emanuele Pirro w Audi R10 w 2008 roku

Emmanuele Pirro (ur. 12 stycznia 1962 roku w Rzymie) – włoski kierowca wyścigowy. Pięciokrotny zwycięzca 24h Le Mans.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna

[edytuj | edytuj kod]

Włoch karierę rozpoczynał w wieku 11 lat, od kartingu. Jako osiemnastolatek rozpoczął starty w Formule Fiat Abarth, by następnie przechodzić kolejno do coraz wyższych rangą serii.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

W Formule 1 zadebiutował w połowie sezonu 1989, podczas GP Francji, zastępując w ekipie Benetton Brytyjczyka, Johnny'ego Herberta. Wcześniej pełnił rolę kierowcy testowego w zespole McLaren. Wystartował wówczas w dziesięciu wyścigach, jednakże tylko raz udało mu się zająć punktowane (piąte) miejsce, podczas ostatniego wyścigu o GP Australii. Dwa punkty pozwoliły mu na zajęcie 23. pozycji w klasyfikacji generalnej. W roku 1990 ponownie dostał szansę udziału w wyścigach Grand Prix, tym razem jednak od włoskiego zespołu Scuderia Italia, w zastępstwie swojego rodaka, Gabriele Tarquini. Słaby i awaryjny bolid pozwolił na ukończenie zaledwie trzech rund, na najlepszym uzyskując 10 lokatę. Jednakże dzięki lepszej postawie od Andrei de Cesarisa, został zakontraktowany na kolejny sezon. Pomimo jednego punktu zdobytego podczas GP Monako (najlepsza w karierze 18. lokata w klasyfikacji ogólnej), forma Pirro nie była jednak najlepsza. W całym sezonie prezentował się słabiej od partnera z zespołu, JJ Lehto, a dodatkowo, nie zdołał zakwalifikować się do trzech wyścigów. Po tym sezonie nie znalazł już dla siebie miejsca w F1.

Le Mans

[edytuj | edytuj kod]

Poza karierą w Formule 1, Emanuele z sukcesami startował w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, gdzie osiągnął łącznie pięć zwycięstw, w najwyższej klasie LMP1 w latach 2000-2002 oraz 2006-2007.

Touring Car

[edytuj | edytuj kod]

Włoch angażował się również w wyścigi samochodów turystycznych, głównie we Włoskie Mistrzostwa – Campionato Italiano Superturismo. Jego największymi sukcesami w tego typu pojazdach, są tytuły mistrzowskie w tej serii w latach 1994-1995 oraz zwycięstwa w Grand Prix Makau w latach 1991-1992.

Starty w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
1985 Formuła 3000 Onyx Grand Prix 11 1 2 38 3.
1986 Formuła 3000 Onyx Grand Prix 11 3 2 33 2.
1987 World Touring Car Championship Schnitzer Motorsport 11 1 1 244 4.
1988 All-Japan F3000 Middle-Bridge Team Le Mans 8 0 0 25 3.
1989 Formuła 1 Benetton Formula 10 0 0 2 23.
All-Japan F3000 Italya Nikkei Team Le Mans 4 0 1 11 6.
1990 Formuła 1 BMS Scuderia Italia 14 0 0 0 -
Campionato Italiano Superturismo BMW Italia Schnitzer M Team 10 1 4 140 2.
Deutsche Tourenwagen Meisterschaft BMW M Team Schnitzer 4 0 1 36 15.
1991 Formuła 1 Scuderia Italia 13 0 0 1 18.
Campionato Italiano Superturismo BMW Italia CiBiEmme Engineering 11 3 2 138 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]